BARDZO WSPU£CZUJE TOBIE I TWOIM BLISKIM WIEM CO TO ZNACZY BO SAMA TO PRZECHODZE PRZEPRASZAM NIE MOGE PISAć ALE JESTEM Z TOB¡

Witaj Moni,doskonale Cię rozumiem,wiem co to ból po utracie bardzo bliskiej osoby.Dokładnie 1 miesiąc po śmierci Twojego brata ,mój syn zginął w wypadku,również miał 26 lat.£ączę się z Tobą w bólu.

Witam Monii Nie ma już kochanego psiaka nie wstydzę się płakać i płacze tak samo jak za Wojtkiem Blog znam prawie na pamięć ale za każdym razem jak tu zaglądam rycze i wspomnienia wciąż wracają,staram się nie bywać na blogu ale ból po stracie jest tak silny że musiałam ,musiałam tu znowu być-skąd człowiek ma tyle łez? Twoja,Wasza mama

Witaj Monii. Chce zebys wiedziala ze chociaz Cie nie znam to jest mi strasznie przykro i wspolczuje Ci. Czytam Twojego bloga i za kazdym razem placze-nie potrafie opanowac lez... Modle sie za Was - za Ciebie, za Twoja rodzine i za Wojtka. Sciskam mocno 3majce sie...

Teraz składam w zapiskach teksty i śmieszne sytuacje z życia mojego Brata:)
Za niedługo udostępnię te zapiski na blogu.
Pozdrawiam Cię ciepło i ściskam gorąco:*
Jak tylko będziesz miała ochotę na rozmowę to polecam się:*

Trzymaj się Natalio, musisz być twarda, pamiętaj, że Twój Mąż tak naprawdę wciąż żyje, żyje w Was i pozostawił po sobie na świecie kogoś, kto ma teraz tylko Ciebie...
Wiem, że jest Ci bardzo ciężko, i w tej kwestii nie pocieszę Cię, bo wiem, że sama do dzisiaj płaczę.
A wspomnienia, które mam o moim Wojtusiu, przeplatam płaczem i uśmiechem na przemian.
I wiem, że tak już pozostanie zawsze...

Witaj
Ja 4 m temu straciłąm męża, miał 30 lat, pozostawił mnie z rocznym synkiem. Na szczęście mam dla kogo żyć, ale z dnia na dzień jest coraz gorzej. On był dla mnie wszystkim nie miałam rodziców, miałam Tylko jego. Ból niesamowity i coraz bardziej boli. Tylko gdy o nim pomyśle łzy same lecą.
A Twój blog niesamowity, wiesz i też bym taki chcialą mieć o moim mężu, ale nie mam tyle sił.
pozdrawiam

Czy czas pogodzić się z tym...
Nie sądzę bym kiedykolwiek się z tym pogodziła, jedynie mogę nauczyć się z tym żyć... choć i to nie wiem kiedy nastąpi... Tęsknię, bardzo tęsknię...

Zadrazylam sie w twoim blogu. Domyslam sie co czujesz,ale czy juz nie czas pogodzic sie z tym? odszedl na zawsze,a najwazniejsze ze jest juz naprawde szczesliwy, bo tylko o to Tobie chodzi, prawda? Twoj Brat wybral najprostsza droge nie zastanawiajac sie ile cierpien i lez przyspozy tym czynem swoim najblizszym. I wierz mi, gdyby Twoj Brat mial mozliwosc aby Tobie cos powiedziec, napewno powiedziak by \\\"nie rozpaczaj juz, ja jestem nareszcie szczesliwy i jest mi dobrze\\\"

WITAJ. Bardzo mi przykro z powodu śmierci Twojego brata. Nie znam Was, ale jak ogladałam Wasze filmy i czytam bloga, to łzy same nachodza mi do oczu. Trzymaj sie bo masz dla kogo. Pozdrawiam.