WitajWiem co czujesz i łączę się z Tobą w bóluTo jest nie do zniesienia kiedy traci się kogoś tak niespodziewanie,kiedy nie było czasu na pożegnanie,na które wydawało by się jest jeszcze czasMojego brata nie ma już miesiąc,ale wiem,że nigdy nie pogodzę się z jego odejściem Wciąż brakuje wiary w to co się stało Blog poświęcony Twojemu bratu jest piękny i sprawia,że kiedy tutaj zaglądam bardzo się wzruszam,bo to tak jakbym czytała o swoim bracie¯yczę dużo siły i nadziei na dalsze życiePozdrawiam

Straciłam swojego kochanego braciszka -minęły już 2 lata, czuję do dziś jak serce mi pęka ....nigdy się z tym nie pogodzę dlaczego on???

czuje to samo co Ty, tez stracilam mojego kochanego braciszka, odszedł 01.01.09. mając 26 lat......trudno opisac cierpienie po stracie ukochanej osoby, moge tylko napisac ze stracilam cześć serca, jest mi ciezko, dlatego tak dobrze cie rozumie......pozdrawiam serdecznie
marza

Musze jeszcze dodać Moniko, że popłakałam sie czytając Twoje słowa. Nie mam pojęcia co czujesz, ale chciałabym żebyś była silna, właśnie dla NIEGO, dla Wojtka. Pamiętaj, że gdy kiedyś nie będziesz Go czuła to On i tak jest blisko. Mimo tego Kocha Cię całym swoim sercem i jest wdzięczny, że mógł mieć tak ukochaną siostrę. Byłaś dla Niego prawdziwym ideałem, musisz o tym pamiętać.

Witaj Moniko. Poruszyły mnie bardzo Twoje słowa, żal mi Ciebie i całej Twojej rodziny. Wojtek miał na prawdę wspaniałą siostrę i mimo tego, że wybrał śmierć jest OBOK Ciebie...Przykro mi, że zrobił to przez kobietą którą kochał, przykro mi, że ona pozwoliła stracic Ci jedynego brata. On musiał bardzo ją kochać i najwidoczniej nie chciał już bez niej żyć, nie umiał...Wpisałam swój numer gg, jeśli chciałabyś kiedyś porozmawiać to jestem do Twojej dyspozycji. Pozdrawiam i ściskam mocno. Gośka

... nie wiem nawet od czego zacząć... nie wiem tez zapewne jak bardzo cierpisz chociaż widać, że zapewne jest Ci strasznie ciężko chciałabym życzyć Ci dni, w których będzie Ci lepiej... i chwil, które powrócą spędzone razem z Wojtkiem... jesteś dzielna i pordzisz sobie z tym...
gorąco Cię pozdrawiam :*
trzymaj się...

Witam Cie Monia ze Stanow Zjednoczonych.Gdy czytam Twoj blog moje oczy zamieniaja sie w...dwie wielkie rzeki,nie moge sie opanowac...Twoj blog uswiadamia mi jeszcze raz ile cierpienia,ile bolu jest na swiecie.Wspieram Cie cala soba,badz silna(upadki sa po to by...jeszcze raz wstac...)pomimo ciezaru,ktory nas przytlacza.Moze Wojtek tyle mial do przerobienia w tym zyciu.....?Pozdrawiam Cie serdecznie i zycze sily wewnetrznej ,ktora Cie dalej poprowadzi przez zycie.Glowa do gory,mimo wszystko!

"Zaczarowana magią świąt, stanę samotnie pod rozgwieżdżonym niebem
i patrząc na spadające płatki śniegu pomyślę o ludziach, których noszę w sercu, życząc im spokojnych ¦wiąt wszędzie tam, gdziekolwiek są..."

Niech się spełnią Wasze wszystkie marzenia
Buziaków moc

Do Patrycji :
Pati jak tylko będziesz chciała z kimś teraz już podobnym do Ciebie porozmawiać, daj znać, pomogę Ci się "wypłakać", takie rozmowy pomagają, wiem coś o tym nie pomogą na długo, ale przy najmniej na chwilę, bo ja wiem, że to co kilka dni narasta i trzeba ten ból z siebie wyrzucać co jakiś czas
¦ciskam cieplutko

Dziękuję serdecznie za wpisy oraz za to, że jesteście ze mną, tacy ludzie jak Wy najlepiej mnie rozumieją, przykre jest tylko to, że straciliśmy podwójnie, młodą osobę, którą bardzo kochamy a zarazem człowieka, który był naprawdę wspaniałym człowiekiem.
Pozdrawiam ciepło a Ciebie Moniu ściskam mocno